کشف تاریخی کارگران معدن

کارگران معدن زغال سنگ در صربستان بقایای یک قایق باستانی متعلق به امپراتوری روم را کشف کردند.

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از لایوساینس، ‌ کارگران معدن زغال سنگ در صربستان بقایای یک قایق چوبی بزرگ را کشف کردند که احتمالاً توسط رومی‌ها برای تأمین مایحتاج یک شهر مجاور و مقر نظامی واقع در مرز این امپراتوری استفاده می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

باستان‌شناسان هنوز منتظر نتایج تاریخ‌گذاری رادیوکربن انجام‌شده روی الوارهای این قایق هستند، اما گمان می‌کنند قدمت این قایق احتمالا به قرن سوم یا چهارم میلادی بازمی‌گردد.

کارشناسان معتقدند: این قایق باستانی در امتداد رودخانه‌های کوچک بین رودخانه «دانوب» و شهر رومی «ویمیناسیوم» (Viminacium) که در اوایل قرن اول پس از میلاد تأسیس شد، آذوقه حمل می‌کرد.

بقایای این قایق باستانی اواخر جولای در سطح معدن زغال سنگ «درمنو» واقع در شرق بلگراد کشف شد.

بقایای چوب این قایق در لایه‌ای از گل و لای در حدود هشت‌متری زیر سطح زمین دفن شده بود. در معدن، لایه سطحی خاک با کمک یک دستگاه مکانیکی حفر می‌شود و در جریان همین روند، ‌ بقایای این قایق تاریخی کشف می‌شود.

کارگرانی که این قایق را کشف کردند، به مسؤولان باستان‌شناسی شهر اطلاع‌رسانی کردند.

مواد طبیعی همچون چوب معمولا با قرار گرفتن در معرض هوا تجزیه می‌شوند، اما تخته‌های چوبی این قایق و ماسه‌های بالای آن‌ها هنگام کشف مرطوب بود، بنابراین به نظر می‌رسد رطوبت به حفظ این قایق باستانی کمک کرده است.

زمانی که لاشه قایق از دل خاک بیرون کشیده شد، تابش نور آفتاب خطر بزرگی برای حفاظت از این اثر تاریخی بود و ممکن بود چوب‌ها را خیلی زود خشک کند، بنابراین باستان‌شناسان حین کاوش، بقایای این قایق را به آب آغشته می‌کردند.

این قایق در ابتدا در ابعادی معادل ۲۰ متر طول و ۳.۵ متر عرض ساخته شده بود.

این قایق نخستین قایق باستانی نیست که در این اطراف کشف شده است. در سال ۲۰۲۰  نیز بقایای قایق مشابهی در این منطقه کشف شد.

«ویمیناسیوم» یک سکونتگاه رومی و در عین حال یک دژ نظامی بود. این مکان یک قطب تجاری مهم در تمدن رومی محسوب می‌شد. باستان‌شناسان تخمین می‌زنند که «ویمیناسیوم» حدود ۴۵ هزار نفر جمعیت داشت، که در این صورت این شهر را یکی از بزرگترین سکونتگاه‌های «بالکان» در آن مقطع از تاریخ می‌توان در نظر گرفت.

این شهر و دژ آن در سال ۴۱۱ میلادی توسط «هون»ها نابود شد. «هون»ها همان مردمی بودند که به فرمانروایی رومی‌ها در بخش بزرگی از اروپا پایان دادند. «ویمیناسیوم» در اوایل قرن ششم میلادی توسط «ژوستینین یکم»، امپراتور بیزانس بازسازی شد، اما این‌بار در سال ۵۸۲ میلادی توسط «آوار»ها ویران شد.

ویرانه‌های «ویمیناسیوم» که در قرن نوزدهم میلادی کشف شد، امروزه یکی از مهم‌ترین محوطه‌های رومی صربستان به شمار می‌رود. البته کارشناسان تخمین ‌می‌زنند که فقط بخش کوچکی از این شهر کشف شده است.

باستان‌شناسان با کاوش در این مکان تاکنون ده‌ها هزار اثر تاریخی از جنس طلا و نقره و چندین مقبره پرنقش و نگار، کارگاه‌های باستانی، کاخ، خیابان، میدان، دژ، گرمابه‌های رومی و یک تماشاخانه ۱۲ هزار نفری را کشف کرده‌اند.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: باستان‌شناسی ، امپراتوری روم ، صربستان ، کشف‌های تصادفی

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: باستان شناسی امپراتوری روم صربستان کشف های تصادفی باستان شناسان قایق باستانی کشف شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۸۶۴۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رازگشایی از نماد‌های ۲۷۰۰ ساله ایران باستان (+عکس)

دکتر مارتین ورتینگتون، آشورشناس سرشناس، موفق شده تا یکی از قدیمی‌ترین معما‌های باستان‌شناسی را حل کند. او توانسته تا نماد‌های باستانی روی معبد ۲۷۰۰ ساله‌ای را رمزگشایی کند که حدود یک قرن، کارشناسان را گیج کرده بود.

به گزارش خبرآنلاین، این نماد‌های باستانی و اسرارآمیز روی چندین معبد در مکان‌های مختلفی از شهر باستانی دور- شاروکین که در خُرس‌آباد کنونی عراق واقع‌شده‌اند، به چشم می‌خورد. این شهر در آن زمان و بین سال‌های ۷۲۱ تا ۷۰۴ قبل از میلاد مسیح تحت حکومت «سارگون دوم» پادشاه آشور اداره می‌شد.

تعبیر پنج نماد شهر باستانی

توالی پنج نماد (شیر، عقاب، گاو نر، درخت انجیر و گاوآهن) اولین بار از طریق نقاشی‌های منتشرشده توسط حفار‌های فرانسوی در اواخر قرن نوزدهم، به دنیای مدرن معرفی شد و از آن زمان تا امروز، ایده‌های مختلفی در مورد معنی این نماد‌ها به گوش می‌رسد.

خیلی از افراد، این نماد‌ها را با هیروگلیف‌های مصری مقایسه و آن را بازتابی از قدرت امپراتوری تفسیر می‌کردند؛ برخی نیز معتقد بودند که این نمادها، نشان‌دهنده نام پادشاه است.

حالا دکتر مارتین ورتینگتون از دانشکده زبان‌ها، ادبیات و مطالعات فرهنگی ترینیتی با انتشار مقاله‌ای به رمزگشایی این نماد‌ها پرداخته است. استدلال او این است که کلمات آشوری برای پنج نماد (شیر، عقاب، گاو نر، درخت انجیر و گاوآهن) به ترتیب از راست به چپ، به نحوی هستند که شکل آشوری نام "سارگون" (šargīnu) را بیان می‌کنند.

در برخی از اماکن یافت‌شده در همان سایت باستان‌شناسی، تنها از سه نماد (شیر، درخت، گاوآهن) استفاده‌شده که طبق استدلال دکتر ورتینگتون، دوباره نام "سارگون" را با پیروی از همان اصول یادآور می‌شود.

دکتر ورتینگتون در این رابطه گفته: «مطالعه زبان‌ها و فرهنگ‌های باستانی، پازل‌هایی را با شکل‌ها و اندازه‌های مختلف در ذهن ایجاد می‌کند؛ اما در میان‌رودان باستان کمتر پیش می‌آید که با نماد‌های اسرارآمیزی روی دیوار معبد روبه‌رو شوید.»

نماد‌های یادآور صور فلکی

به گفته دکتر ورتینگتون، هر یک از پنج نماد را می‌توان به‌عنوان یک صورت فلکی نیز در نظر گرفت. بدین ترتیب که شیر نشانه صورت فلکی شیر (اسد) و عقاب یادآور صورت فلکی عقاب است.

از آنجایی‌که منشأ صورت‌های فلکی عمدتاً در خود بین‌النهرین بوده، شباهت‌های زیادی در این رابطه مشاهده می‌شود. درخت انجیر نشانی از صورت فلکی «فَک» است که امروزه وجود ندارد.

طبق گفته دکتر ورتینگتون: «هدف از استفاده از این پنج نماد، ثبت کردن نام سارگون در آسمان‌ها برای همیشه بود؛ نوعی راهکار هوشمندانه برای جاودان کردن نام پادشاه که البته ایده جاودان کردن نام افراد، تنها منحصر به آشور باستان نیست.»

قوم‌های بابل، آشور و سومر و چند قوم دیگر در بین‌النهرین باستان (عراق امروزی) و مناطق مجاور آن زندگی می‌کردند و امروزه با بهره‌گیری از نوشته‌های خط میخی که در آن مناطق به‌وفور یافت می‌شود، تحقیقات ارزشمندی در حال جریان است.

الفبا و نوشتن، حدود ۳۴۰۰ سال قبل از میلاد در این منطقه اختراع شده و بدین ترتیب اگرچه دانشمندان دوره سارگون از این موضوع آگاه نبودند، اما تلاش می‌کردند تا با بهره‌گیری از نماد‌های نوشتاری جدید به نحو متفاوتی تاریخ بین‌النهرین را تا ابد جاودانه سازند.

دکتر ورتینگتون دراین‌باره ادامه داد: «من نمی‌توانم نظریه‌ام را اثبات کنم، اما این نظریه هم برای دنباله پنج نمادی و هم برای دنباله سه نمادی صحیح از آب درمی‌آید. به‌علاوه، اینکه این نماد‌ها می‌توانند به‌عنوان صورت فلکی فرهنگی مناسب مدنظر قرار بگیرند برایم بسیار جالب است. ازنظر من احتمال اینکه همه‌چیز اتفاقی و شانسی باشد، بسیار بعید است.»

تخصص دکتر ورتینگتون در زبان‌ها و تمدن‌های بین‌النهرین باستان، ازجمله تمدن بابلی‌ها، آشوری‌ها و سومری‌هاست. این منطقه شامل عراق کنونی و بخش‌هایی از ایران، ترکیه و سوریه است و اغلب به‌عنوان "مهد تمدن" شناخته می‌شود، جایی که شهر‌ها و امپراتوری‌ها متولد شده و داستان آن بخش بزرگی از تاریخ بشر است.

بین‌النهرینی‌ها عادت به شمردن در دسته‌های شصت‌تایی داشتند و به همین دلیل است که امروز، هر ساعت معادل ۶۰ دقیقه و هر دقیقه معادل ۶۰ ثانیه است. دکتر ورتینگتون در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: «حل معماها، یا دست‌کم تلاش برای حل آن‌ها، سرگرم‌کننده است؛ اما مطالعات درباره بین‌النهرین، درواقع تلاشی برای درک پیچیدگی جوامع انسانی و دستاورد‌های فرهنگی است.»

کانال عصر ایران در تلگرام